الجزیره نوشت: رامی خوری؛ روزنامه نگار و نویسنده اردنی – آمریکایی با تبار فلسطینی با بیش از پنج دهه پوشش تحولات خاورمیانه است. او عضو برجسته موسسه سیاست عمومی و امور بین الملل “ایسام فارس”(IFI)در دانشگاه آمریکایی بیروت و عضو ارشد غیر مقیم در مدرسه جان اف کندی دانشگاه هاروارد است. جورج خوری پدر او نیز روزنامه نگار بود و در سال ۱۹۴۷ به همراه همسرش به نیویورک سفر کرد تا بحث‌های سازمان ملل متحد درباره آینده فلسطین را پوشش دهد. رامی خوری در دهه ۱۹۷۰ میلادی کار خود به عنوان خبرنگار برای روزنامه انگلیسی زبان دیلی استار در بیروت را آغاز کرد. او در فاصله سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۲ میلادی به عنوان سردبیر روزنامه انگلیسی زبان تایمز اردن فعالیت کرد. او از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ میلادی سردبیر روزنامه دیلی استار بود. خوری در سال ۲۰۰۴ میلادی برنده جایزه برای روزنامه نگاری خاورمیانه در بخش مطبوعات عربی بود. خوری نوامبر ۲۰۰۶ میلادی به دلیل تلاش هایش برای ایجاد صلح و آشتی در خاورمیانه جایزه صلح بین المللی پاکس کریستی را دریافت کرد.
با نزدیک شدن به انتخابات نوامبر در ایالات متحده پویایی‌های سیاسی مرتبط با اسرائیل و فلسطین کماکان بر تحولات کلیدی در عرصه سیاسی آمریکا تاثیر می‌گذارد. افکار عمومی نسبت به اسرائیل مساعد نیست و این امر اسرائیل و حامیان آمریکایی آن را نگران می‌کند.
این موضوع در اقدامات کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک) گروه اصلی لابی طرفدار اسرائیل در ایالات متحده آشکارتر است. آن لابی طی چند ماه گذشته ۸.۵ میلیون دلار در کارزاری برای شکست دادن “کوری بوش” نماینده پیشرو دموکرات در کنگره در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در میسوری سرمایه گذاری کرد. بوش که از مسائل مربوط به عدالت فلسطین در کنگره دفاع می‌کرد مقابل “وسلی بل” دادستان سنت لوئیس متحمل شکست شد. هم چنین، آیپک ۱۷ میلیون دلار را برای شکست دادن “جمال بومن” یکی دیگر از نمایندگان حامی فلسطین در کنگره در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در نیویورک سرمایه گذاری کرد.
پس از شکست بومن آیپک موضع طرفدار اسرائیل در ایالات متحده را “هم سیاستگذاری خوب و هم سیاست خوب” اعلام کرد. “مدیا بنجامین” فعال چپگرا در واکنش به این ادعا نوشت: “بالعکس این وضعیت نشان داد که گروه‌های طرفدار اسرائیل می‌توانند انتخابات را بخرند و این پیام ترسناکی را به همه مقام‌های منتخب ارسال کرد که اسرائیل حتی در زمانی که در حال ارتکاب نسل زدایی است می‌تواند با پرداخت پول سایرین را با خود همراه کند”.
او خاطر نشان ساخت که تامین مالی برای شکست خوردن بوش و بومن از سوی آیپک باعث می‌شود تا آن لابی حافظ منافع اسرائیل پول بیش تری را برای حفظ دوستان اسرائیل در کنگره خرج کند.
این نشان می‌دهد که مقابله با محبوبیت فزاینده آرمان فلسطین برای لابی طرفدار اسرائیل در ایالات متحده تا چه اندازه دشوار و چالش برانگیز شده است. این وضعیت باعث می‌شود تا آیپک به طور فزاینده‌ای ناامید به نظر برسد، زیرا اقداماتی را انجام می‌دهد که احتمالا نتیجه معکوس به همراه خواهند داشت و باعث نارضایتی بیش‌تر بین شهروندان آمریکایی و درون نظام سیاسی ایالات متحده می‌شود.
چنین کارزار‌های تهاجمی مالی‌ای توسط آیپک و دیگر نیرو‌های طرفدار اسرائیل ممکن است به زودی به عنوان بعد دیگری از مداخله خارجی در انتخابات ایالات متحده تلقی شود که از سال ۲۰۱۶ به عنوان یک نگرانی ملی افزایش یافته است. ممکن است کمک‌های مالی بیش‌تر اسرائیل یا کارزار‌های رسانه‌های اجتماعی برای حمایت از نامزد‌های خاص در سالیان آینده در آمریکا به مثابه مداخله خارجی نامناسب در انتخابات آن کشور قلمداد شود. اسرائیل ممکن است به زودی از سوی دولت آمریکا در زمره کشورهایی قلمداد شود که واشنگتن معتقد است تلاش می‌کند تا در انتخابات آمریکا مداخله کنند.
یکی دیگر از اقدامات لابی طرفدار اسرائیل که نشانه ناامیدی آن بوده و ممکن است نتیجه معکوس به همراه داشته باشد فشار برای جرم انگاری حمایت از فلسطینیان و تبدیل آن به قانون است تا بتوان سازمان‌های غیر انتفاعی که از آرمان فلسطین حمایت می‌کنند و یا دانشگاه‌هایی که از بودجه فدرال استفاده کرده، ولی اجازه برگزاری تجمع اعتراضی دانشجویان طرفدار فلسطین را می‌دهند تحت فشار قرار داده و یا از بودجه مالی محروم کرد.
چنین قوانینی می‌توانند آزادی بیان و حقوق تضمین شده در متمم اول قانون اساسی آمریکا را نقض کنند و در نظر بسیاری از آمریکایی‌ها لابی طرفدار اسرائیل را به عنوان یک نیروی واپسگرا و ضد دموکراتیک لکه دار کند. چنین اقداماتی به این دلیل دنبال می‌شوند که تسلط روایت اسرائیل در شکل دادن به افکار عمومی در ایالات متحده به آرامی در حال زوال است. این بدان خاطر است که رسانه‌های اجتماعی، رسانه‌های نزدیک به جریان مترقی و فعالیت‌های پویاتر فلسطینیان به راحتی به آمریکایی‌ها اجازه می‌دهد تا امروزه نسل زدایی فلسطینیان توسط اسرائیل که با حمایت دولت ایالات متحده امکان پذیر شده را ببینند و ارزیابی کنند.
چنین وضعیتی افکار عمومی آمریکا را به سمت ابراز همدردی بیش‌تر با فلسطینیان سوق می‌دهد. براساس نتیجه نظرسنجی موسسه گالوپ این رقم در سراسر آمریکا ۲۷ درصد بوده است. این رقم در میان دموکرات‌ها ۴۳ درصد و در میان جوانان ۴۵ درصد بوده است.
انتقاد از جنگ اسرائیل علیه غزه در افکار عمومی آمریکا در حال افزایش است. نتیجه نظرسنجی Data for Progress که در ماه مه منتشر شد نشان داد که ۵۶ درصد از دموکرات‌ها معتقدند اسرائیل در حال ارتکاب نسل زدایی علیه فلسطینیان است. نتیجه نظرسنجی دیگری که در منتشر شد نشان داد که ۶۴ درصد از رای دهندگان احتمالی از آتش بس و خروج نیرو‌های اسرائیلی از غزه حمایت می‌کنند. در میان دموکرات‌ها این رقم ۸۶ درصد بود. نتیجه نظرسنجی‌ای انجام شده از سوی شورای امور جهانی شیکاگو نشان داد که ۵۵ درصد از آمریکایی‌ها با اعزام نیرو‌های آمریکایی برای دفاع از اسرائیل در صورت حمله همسایگان آن کشور مخالفت می‌کنند.
سیاستمداران ایالات متحده نمی‌توانند دائما چنین نگرش‌های عمومی در حال تغییری به ویژه در میان دموکرات‌ها را نادیده بگیرند. ماه گذشته هنگامی که “بنیامین نتانیاهو” نخست وزیر اسرائیل چهارمین سخنرانی خود را در کنگره آمریکا ایراد کرد تقریبا نیمی از نمایندگان دموکرات در آن جلسه حضور نداشتند.
همراه با تغییر افکار عمومی نیرو‌های دیگری به طور پیوسته شکاف‌هایی را در اجماع طرفدار اسرائیل در سیاست ایالات متحده ایجاد می‌کنند. یکی از آن نیرو‌ها جنبش ملی “غیر متعهد” است که در جریان انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها از دموکرات‌های ثبت نام شده خواست تا رای غیرمتعهد بدهند تا نشان دهند که سیاست‌های دولت بایدن در قبال نسل زدایی اسرائیل علیه مردم غزه را رد می‌کنند. آن کارزار بیش از ۷۰۰ هزار رای کسب کرد که بسیاری از آن‌ها از ایالت‌های بحرانی میدان نبرد انتخاباتی مانند میشیگان و ویسکانسین بودند.
اگر جنبش غیر متعهد تا نزدیک شدن به انتخابات ادامه یابد آرای آن می‌تواند برای غرق کردن “کامالا هریس” جانشین جو بایدن که از سیاست طرفدار اسرائیل در غزه حمایت کرده کافی باشد. کارزار هریس درست مانند کارزار بایدن که پیش از آن به رقابت می‌پرداخت به وضوح نگران است. یکی از نشانه‌های این نگرانی تصمیم هریس برای انتخاب “تیم والز” فرماندار مینه سوتا به عنوان معاون خود در مقابل “جاش شاپیرو” فرماندار پنسیلوانیا بود. شاپیرو مواضع قوی طرفداری از اسرائیل و صهیونیست‌ها را داشته و علیه اعتراضات دانشجویان طرفدار فلسطین و علیه کارزار تحریم اسرائیل سخن گفته بود.
همین موضوع احتمالا مانعی بر سر راه تبدیل شدن او به معاون هریس بود. هریس شخصا در اظهارات اش اشاره کرده که می‌خواهد بین خود و موضع شدیدا طرفدار اسرائیل بایدن فاصله بیندازد. او با قاطعیت بیش تری در مورد آتش بس فوری صحبت کرده و نگرانی خود را در مورد رنج تحمیل شده بر غیر نظامیان فلسطینی ابراز داشته است. او هم چنین به رهبران کارزار غیر متعهد که هفته گذشته در دیترویت با آنان ملاقات کوتاهی داشت گفته بود که درخواست شان برای دیدار و گفتگو درباره تحریم فوری ارسال تسلیحات از سوی آمریکا به اسرائیل را می‌پذیرد.
با این وجود، فعالان طرفدار فلسطین و فعالان غیرمتعهد اصرار دارند که برای رای دادن به او باید شاهد اقدامات ملموسی باشند مانند تحریم تسلیحاتی اسرائیل و اعمال قوانین ایالات متحده که آن کشور را از ارائه کمک نظامی به نیرو‌های امنیتی خارجی که حقوق بشر را نقض می‌کنند باز می‌دارد. در روز‌های اخیر دو سخنرانی هریس در تجمعات انتخاباتی از سوی فعالانی که خواستار کنار گذاشتن سیاست بایدن در قبال اسرائیل از سوی او بودند قطع شد. پاسخ‌های ناکافی او نشان داده که در تقلا برای رسیدگی به خواسته‌های دموکرات‌های مترقی برای اتخاذ سیاستی انسانی‌تر در قبال بحران غزه است.
تنها پس از کنوانسیون ملی دموکراتیک در شیکاگو در ماه جاری از هرگونه تغییر اساسی در موضع او در مورد اسرائیل و فلسطین مطلع خواهیم شد. هر تصمیم اتخاذ شده از سوی کارزار هریس به طور آشکاری بر روی رای اولی‌های آمریکایی حامی آرمان فلسطین تاثیرگذار خواهد بود رای آنان ممکن است تاثیر کافی بر انتخابات ریاست جمهوری و کنگره و در نتیجه بر روی سیاست‌های خارجی و داخلی واشنگتن در آینده داشته باشند. این دگرگونی نسبتا ناگهانی چشم‌انداز انتخاباتی دردسر‌های جدیدی را برای لابی طرفدار اسرائیل ایجاد می‌کند که رسیدگی به آن برای آن لابی کار دشواری خواهد بود.
منبع: فرارو