سیم‌کارت می‌فروشد اما نه هر نوع سیم‌کارتی. سیم‌کارت‌های او شماره ندارد. برای اثبات حرفش شماره تلفنم را می‌گیرد و همان موقع زنگ می‌زند. به جای عدد 09، «پرایوت نامبر» روی گوشی می‌افتد. این‌ها را از دوستی در مخابرات کشور گیر آورده و می‌گوید ارزشش مثل طلاست. یعنی نمی‌تواند روی آن قیمت بگذارد. کنجکاوی زیادی درباره انگیزه مشتری‌هایش ندارد ولی می‌داند که خریداران او کارهایی با این نونامبرها انجام می‌دهند که قیمت برایشان مطرح نیست.
در روزهای گذشته تبلیغی از فروش سیم‌کارت نونامبر در کانال‌های تلگرامی منتشر شده بود. نرم‌افزارهای موبایلی زیادی هستند که ادعا می‌کنند مانع نمایش شماره تلفن مبدا می‌شوند اما بیشتر آنها واقعی نیستند و صرفا برای بازخورد تبلیغات از آنها استفاده می‌شود. حالا ولی فروشنده‌ای پیدا شده که می‌گوید از اساس یک سیم‌کارت نو نامبر، پرایوت نامبر یا تماس ناشناس می‌فروشد. سیم‌کارت‌هایی که معمولا در دست نهادهای امنیتی بوده و افراد معمولی کمتر به آن دسترسی دارند.
این فروشنده می‌گوید که قیمت این سیم‌کارت‌ها 95 میلیون تومان است. البته تاکید می‌کند که اصلا روی آنها نمی‌شود قیمت گذاشت. دلیل گرانی آن هم این است که معمولا افرادی که این سیم‌کارت‌ها را تهیه می‌کنند، کارهایی با آن انجام می‌دهند که قیمت برایشان مطرح نیست و مورد بعدی هم این است که این سیم‌کارت‌ها محدودند و در دسترس همه افراد قرار نمی‌گیرد. این‌ها توضیحی است که فروشنده می‌دهد. بدون اینکه به جزئیات زیادی اشاره کند می‌گوید که دوستی در مخابرات داشته که به این شماره‌ها دسترسی داشته و این سیم‌کارت‌ها را دانه‌ای 90 میلیون تومان به او فروخته است.
او با تاکید بر اینکه اکثر افرادی که از پرایوت نامبر استفاده می‌کنند مقام‌های حساسی دارند می‌گوید: « من 9 خط نونامبر داشتم که 6 تای آن را به یک نماینده مجلس فروختم. دو سیم‌کارت هم همین اسفند ماه فروش رفت و حالا همین یکی آخری باقی مانده است.»
او توضیحات ساده‌ای درباره نحوه کار این سیم‌کارت‌ها می‌دهد: «این سیم‌کارت‌ها اصلا شماره‌ای ندارند که کسی بتواند با آن تماس بگیرد و زیر مجموعه هیچ کدام از اپراتورهای مخابرات نیست و تنها یک کد هشت رقمی دارد. سیم‌کارت‌های پرایوت نامبر احتیاجی به شارژ ندارند یعنی نه قبضی برایش می‌آید و نه هزینه‌ای دارند. تماس با آنها رایگان است و هر تعداد تماسی که فرد بخواهد می‌تواند با شماره مورد نظر خود بگیرد.»
حالا اگر کسی این سیم‌کارت‌ها را بخرد بعدا چطور آنها را می‌فروشد؟ فروشنده با شنیدن این سوال تعجب می‌کند و می‌گوید: «چرا باید آن را بفروشید افرادی که این سیم‌کارت‌ها را دارند آن را مثل طلا می‌دانند. اکثرا به فکر فروش نمی‌افتند چون احتمال پیدا کردن آن بسیار کم است.»او درباره نرم‌افزارهایی که رایگان و یا با مقدار کمتری هزینه پرایوت نامبر می‌دهند می‌گوید: «هیچ نرم افزاری وجود ندارد که بتواند بدون نمایش شماره بر روی دستگاه مورد نظر تماس بگیرد. تمام تبلیغات و اپلیکیشن‌هایی که ادعا می‌کنند پرایوت نامبر دارند واقعی نیستند.»
سیم‌کارت‌های بدون شماره با اسامی مختلفی روی گوشی ظاهر می‌شوند. گاهی نوکالرآیدی، گاهی نونامبر، پرایوت نامبر و آن ناون نامبر. او در جواب به اینکه فرق این اسامی چیست، جواب می‌دهد: «اگر فردی که با آن تماس می‌گیریم از سیستم عامل آی‌اواس استفاده کند، بر روی صفحه نمایشگر گوشی او نو کالر آیدی می‌افتد اما اگر اندروید باشد پرایوت نامبر نشان داده می‌شود.»
پیش از این خبرگزاری ایسنا در گزارشی درباره نحوه گرفتن سیم‌کارت پرایوت نامبر نوشته بود: «ظاهرا برای دریافت شماره‌های ناشناس، بالاترین مقام دستگاهی که تقاضای شماره ناشناس دارد، یعنی وزارتخانه یا نهادهای نظامی و انتظامی با بالاترین مقام وزارت ارتباطات نامه‌نگاری کرده و در صورتی که نیاز به شماره ناشناس محرز شود و تشخیص دهند که نیاز به شماره‌هایی وجود دارد که شناخته نشوند، آن شماره را به اصطلاح پرایوت می‌کنند.»
در همین رابطه محمد احسان خرامید رئیس مرکز روابط عمومی وزارت ارتباطات درباره درخواست برای خط‌های نونامبر می‌گوید: «درخواست نونامبر کردن خط یک فرایند حراستی-حفاظتی دارد که به هرکسی و در هر سطحی داده نمی‌شود زیرا لزوم داشتن آن و اموری که ممکن است با استفاده از آن سیم‌کارت انجام شود مورد اهمیت است.» او همچنین توضیح می‌دهد:« این موضوع به دلیل امنیتی خیلی عمومیت ندارد که تبدیل به یک مسئله شود و مرتبط با نهادهای امنیتی وپروتکل‌های حراست است.»
منبع: روزنامه هفت صبح